Ужо неў­за­ба­ве сум­ная га­да­ві­на ра­сей­скай аг­рэ­сіі су­праць Ук­ра­і­ны. Год ба­я­вых дзе­ян­няў гэ­тай вай­ны па­ка­заў ге­ра­ізм ук­ра­ін­ска­га на­ро­да як на­цыі, якая аба­ра­няе не толь­кі сваю не­за­леж­насць, але з’яў­ля­ец­ца рэ­аль­ным шчы­том і апо­рай пе­рад ма­скоў­скі­мі за­хоп­ні­ка­мі, якія ма­юць на мэ­це пад­па­рад­ка­ваць са­бе не толь­кі Кі­еў, але і знач­ную част­ку Еў­ро­пы. У вай­ны заў­сё­ды тра­гіч­нае аб­ліч­ча. За вай­ной ідуць няў­яў­ныя нам гро­шы, наз­на­ча­ны кры­вёю і сля­за­мі. За вай­ною заў­сё­ды ста­яць бруд­ныя гро­шы аг­рэ­са­раў, спе­ку­лян­таў між­на­род­на­га пра­даж­на­га біз­не­су па­а­соб­ных, не­на­сыт­ных дзяр­жаў. Ста­ра­жыт­ная пры­маў­ка ка­жа, што гро­шы не смяр­дзяць, але смяр­дзяць і то моц­на тыя, хто за імі ста­іць ды цы­ніч­на і бяз­лі­тас­на за­пу­скае што­дзён­на ру­ха­вік смер­ці толь­кі дзе­ля чар­го­вых мі­льё­наў ці мі­льяр­даў на сва­іх бан­каў­скіх ра­хун­ках у ста­біль­ных ва­лю­тах гэ­та­га све­ту ці ў зо­ла­таз­бе­ра­жэн­нях.

Аг­рэ­са­ры, іду­чы на вай­ну, ап­ра­ча па­лі­тыч­ных пап­леч­ні­каў, са­юз­ні­каў, ка­рум­па­ва­ных між­на­род­ных ін­тэ­лек­ту­а­лаў і бан­кі­раў ці гра­мад­скіх ар­га­ні­за­цый — умоў­на зва­ных ка­рыс­ны­мі іды­ё­та­мі, ма­юць за са­бою не толь­кі ар­мію і зброю, але на­коп­ле­ныя гро­шы, гро­шы, гро­шы. Усё дзе­ля пад­рых­тоў­кі да маг­чы­май пра­цяг­лай вай­ны, але і ўсе­ба­ко­вай выт­рым­кі ў аб­ста­ноў­цы роз­ных эка­на­міч­ных сан­к­цый, аб­ме­жа­ван­няў, кры­зі­саў на ўнут­ра­ным і вон­ка­вым рын­ках. Здаў­ных-даў­на поў­нас­цю свя­до­май та­кіх вык­лі­каў і стра­тэ­гіч­на-ге­а­па­лі­тыч­ных дзе­ян­няў бы­ла пу­цін­ская Ра­сія. Ра­зя­ва­цтвам і ін­фан­тыль­нас­цю на гэ­тым фо­не з пер­с­пек­ты­вы ча­су гля­дзяц­ца па­во­дзі­ны боль­шай част­кі еў­ра­пей­скіх «па­лі­тыч­ных і фі­нан­са­вых эліт». Саступ­кі дык­та­та­рам на кож­ным кро­ку за іх неск­ры­ва­ныя пла­ны да­вя­лі нас рэ­аль­на да паў­зу­чай трэ­цяй су­свет­най вай­ны. «Мір­ная дык­та­ту­ра» Лу­ка­шэн­кі са шмат­га­до­вай вай­ной су­праць бе­ла­ру­ска­га на­ро­да пры­вя­ла да зруй­на­ван­ня і зніш­чэн­ня не толь­кі дзяр­жаў­нас­ці, але і на­цы­я­наль­най ге­не­тыч­нас­ці. Про­ста ад­на з га­лоў цмо­ка ру­ска­га мі­ру з’я­да­ла і вы­паль­ва­ла ўсё, што на­ша па ду­ху і са­ма­стой­нас­ці. А яе, на жаль, ап­ра­ча пры­не­се­ных ах­вяр з улас­на­га гра­мад­ства, увесь час пад­кор­м­лі­ва­лі і з ус­хо­ду і… за­ха­ду!

І ка­лі за­раз, зда­ец­ца, усе ста­лі ба­чыць на свае во­чы і ве­да­юць, што каб спы­ніць ус­ход­ня­га дра­ко­на, кро­вап­ра­ліц­цё і вар­вар­ства ра­сей­скіх зла­чын­цаў, ук­ра­ін­скай ар­міі про­ста не­аб­ход­ны ра­ке­ты да­лё­ка­га дзе­ян­ня і мно­ства су­час­ных тан­каў. Усе пра гэ­та ве­да­юць і га­во­раць, але ні ад­ной, ці дру­гой зброі з бо­ку тых, якія мо­гуць да­зво­ліць на гэ­та, не ві­даць. Пра тое, што мо­гуць ад­чу­ваць у та­кой сі­ту­а­цыі са­мі ўкра­ін­цы, про­ста не хо­чац­ца ду­маць. За­тое што­дзён­на ра­сей­цы сва­і­мі ра­ке­та­мі і бом­ба­мі вя­дуць тэ­ра­ры­стыч­на-ге­на­цыд­ную так­ты­ку вы­ніш­чэн­ня ўкра­ін­ска­га на­ро­да на яго род­най зям­лі. А ар­се­на­лы, ра­ней са­вец­кія, а ця­пер ра­сей­скія па­куль на­за­па­ша­ны смер­та­нос­ны­мі бо­е­га­лоў­ка­мі, ук­люч­на і з атам­ны­мі, пра што бес­пе­ра­пын­на на­гад­вае па­лі­тыч­нае і вай­ско­вае кі­раў­ні­цтва ім­пе­ры­я­лі­стыч­най Маск­вы. Гэ­та не толь­кі як, зда­ец­ца, стра­шыл­ка, але рэ­аль­нае ду­ман­не крам­лёў­ска­га аг­рэ­са­ра. Пры­тым не бу­дзе ў іх ані­я­кіх сум­нен­няў, каб для та­кіх дзе­ян­няў па­ка­ры­стац­ца якой-не­будзь пра­ва­ка­цы­яй, ме­на­ві­та зроб­ле­най на бе­ла­ру­скай зям­лі. Та­му ж там усё зда­ец­ца быць пад іх­нім кан­т­ро­лем, ап­ра­ча не да кан­ца за­ня­во­ле­на­га на­ро­да, прад­стаў­ні­кі яко­га ўжо ва­ю­юць са збро­яй у ру­ках на ба­ку Ук­ра­і­ны за па­лі­тыч­нае і на­цы­я­наль­нае вы­жы­ван­не бе­ла­ру­саў. Та­ко­га, зда­ец­ца, хо­ду спраў не спа­дзя­ва­лі­ся два паб­ра­цім­скія дык­та­та­ры. За­тое аж над­та ві­даць, як праз пас­рэд­ні­цтва шмат­га­до­вых аген­таў уп­лы­ву ўда­ло­ся Пу­ці­ну аб­ма­таць ва­кол свай­го паль­ца спо­саб ду­ман­ня ў пра­ра­сей­скім ду­ху сфе­ру ня­мец­кай па­лі­ты­кі і біз­не­су.

Ад­моў­ная ў гэ­тым пла­не асо­ба бы­ло­га кан­ц­ле­ра Ня­меч­чы­ны (1998-2005) Гер­хар­да Шро­да­ра, які пас­ля свай­го кі­ра­ван­ня Ня­меч­чы­най стаў за гро­шы Крам­ля про­ста рых­та­ваць Маск­ве пра­сто­ру для яе ім­пе­ры­я­лі­стыч­нас­ці. У мя­не скла­да­ец­ца сум­нае ўра­жан­не, што і яго на­ступ­ні­кі ў кан­ц­лер­скім фа­тэ­лі ўключ­на з мі­ніст­ра­мі за­меж­ных спраў і аба­ро­ны на­да­лей у сён­няш­няй еў­ра­пей­скай рэ­ал-па­лі­ты­цы пра­цяг­ва­юць тую ж са­мую шко­лу да­моў­ле­нас­цей па‑над га­ло­ва­мі толь­кі з Пу­ці­ным. Апош­ні ты­дзень за­ка­ло­ту са спро­бай не­аб­ход­най для аба­ро­ны і вы­жы­ван­ня Ук­ра­і­ны пе­ра­да­чы ня­мец­кіх тан­каў «Ле­а­пард-2» гэ­та про­ста до­каз ап­ля­ву­хі кож­на­му, хто жа­дае, каб вай­на як най­хут­чэй скон­чы­ла­ся. Для пуб­лі­кі на­ват знай­ш­лі каз­ла ад­пуш­чэн­ня, якой ста­ла бы­лая ўжо мі­ністр аба­ро­ны, якая быц­цам на­ват не ве­да­ла, коль­кі тан­каў мае ня­мец­кая ар­мія. Пра­бач­це, але ў та­кую вер­сію яе ад­стаў­кі про­ста мы не па­він­ны ве­рыць. І толь­кі яш­чэ дзе­ля жур­на­ліс­ц­кай па­мя­ці ў гэ­тай спра­ве на­га­даю, што мі­ніст­рам аба­ро­ны Ня­меч­чы­ны з 17 снеж­ня 2013 да 17 лі­пе­ня 2019 го­да бы­ла Ур­су­ла фон дэр Ля­ен, за­раз стар­шы­ня Еў­ра­ка­мі­сіі. Рэ­аль­на — най­важ­ней­шая асо­ба ў ця­пе­раш­няй Еў­ро­пе.

Яў­ген Ва­па